ਮਾਸੂਮਿਅਤ

ਆਪਣੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੇ

ਪੂਰੇ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ

ਇਕ ਬੱਚੇ ਨੇ

ਆਪਣੀ ਦਾਦੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਪੁਛਿਆ,

“ਦਾਦਾ ਜੀ ਕਿੱਥੇ ਗਏ ਹਨ?”

ਊਸ ਦੀ ਦਾਦੀ ਨੇ ਕਿਹਾ,

“ਊਹ ਸਟਾਰ ਬਣ ਗਏ ਹਨ.”

ਹੁਣ ਬੱਚੇ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਨਾ ਗਿਆ ਤੇ

ਊਸ ਨੇ ਪੁੱਛ ਹੀ ਲਿਆ ਕਿ

“ਦਾਦੀ ਮਾਂ, ਤੂੰ ਸਟਾਰ ਕਦੋਂ ਬਣੇਂਗੀ?” 

ਮੁਕਤੱਕ

ਆਓ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਿਏ

ਗਮਾਂ ਦੀ ਛੱਡ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਿਏ

ਮੌਤ ਬਰ ਹੱਕ਼ ਹੈ ਆਓਣੀ ਏਕ ਦਿਨ

ਕੱਲ ਦਾ ਕੀ ਹੈ ਹੁਣ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਿਏ.

      

       ਊਹ ਮੇਰੇ ਤੇ ਜਾਂ ਨਿਸਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ

       

       ਭੱਲਾ ਕੋਈ ਏਨਾ ਵੀ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਹੈ 

       

      ਦਿਲ ਨੇ ਮਹਸੂਸ ਕਰ ਲਿਆ ਊਸਨੁੰ  

        

      ਊਹ ਮੇਰਾ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਕਰਦਾ ਹੈ. 

       

      ਆਪਣੇ ਬੁੱਲਾਂ ਤੇ ਇਹ ਦੁਆ ਰਖਾਂ 

        

     ਦਿਲ ਵਿਚ ਤੇਰੀ ਹੀ ਬੱਸ ਵਫਾੱ ਰਖਾਂ

       

     ਮੇਰੇ ਜੀਣ ਦੀ ਹਰ ਵਜਹ ਹੈ ਤੂ 

        

     ਕੀੰਵੇ ਖੁਦ ਤੌਂ ਤੇਨੁ ਜੁਦਾ ਰਖਾਂ. 

      

     ਤੂ ਸਾੜੇ ਸੀ ਆਸ਼ਿਆਂ ਕਿੰਨੇ

       

     ਸਾਨੂ ਪੱਤਾ ਹੈ ਕਿਥੇ, ਤੇ ਕਿੰਨੇ

      

     ਮਾਲੀ ਤੌਂ ਪੁੱਛਦੇ ਰਹਿਣਾ 

       

     ਹੋਰ ਸੜਨੇ ਨੇ ਗੁਲਿਸਤਾਂ ਕਿੰਨੇ.

               (ਜਨਾਬ ਬੁਨਿਯਾਦ ਹੁੱਸੈਨ ‘ਜ਼ਹੀਨ’ ਬੀਕਾਨੇਰੀ ਦੀ ਰਚਨਾ ਦਾ ਪੰਜਾਬੀ ਤਰਜ਼ੁਮਾ)

ਸੁਪਣਾ

ਮੈਂ ਊਸ ਨੂੰ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਦੇਖਿਆ ਸੀ

ਬੜੀ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸੀ ਊਹ

ਮੈਂ ਊਸ ਦੀ ਅੱਖਾਂ ਵੱਲ ਦੇਖਿਆ

ਤੇ ਵੇਖਦਾ ਹੀ ਰਹਿ ਗਿਆ

ਊਸ ਦੀ ਅਖਾਂ ਦੀ ਗਹਰਾਈ

ਹੱਦ ਨਾਲੋਂ ਜਿਆਦਾ ਸੀ

ਮੈਂ ਊਸ ਦੇ ਵਿੱਚ

ਡੁੱਬਦਾ ਹੀ ਚਲਾ ਗਿਆ

ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿ

ਮੈਂ ਆਪੁਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਸ੍ਮ੍ਭਾਲਦਾ

ਮੇਰੀ ਅੱਖ ਖੁਲ ਗਈ

ਇਹ ਕੋਈ ਸੁਪਣਾ ਹੀ ਸੀ

ਜੋ ਟੁੱਟ ਗਿਆ. 

ਪਿਆਰ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਤਾਂ ਨਹੀਂ?

ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ

ਪਿਆਰ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

ਮੈਂ ਜਦੋਂ ਵੀ

ਤੈਨੂੰ ਕੁਝ ਆਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ

ਤੇਨ੍ਨੂੰ ਝੱਟ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਉਦਾ ਹੈ ਕਿ

ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿਚ ਕੀ ਹੈ

ਇਸੇ ਤਰਾਂ ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ

ਊਸ ਦੀ ਖੱਬਰ ਮੈਨੂੰ

ਤੇਰੇ ਬੋਲਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਹੋ ਜਾਓੰਦੀ ਹੈ

ਪਿਆਰ ਦੇ ਵਿਚ ਪ੍ਰੇਮੀ ਜੁਬਾਨ ਨਾਲ ਨਹੀਂ

ਅੱਖਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ

ਕਿਤੇ ਪਿਆਰ ਖ਼ਾਮੋਸ਼ ਤਾਂ ਨਹੀਂ? 

ਪਿਆਰ

ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ

ਪਿਆਰ ਬੜਾ ਅਨ੍ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

ਇਸ ਦਾ ਇਹਸਾਸ ਸ਼ਾਇਦ ਕਿਸੇ

ਅੰਨੇ ਮਨੁਖ ਨੂੰ ਹੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ

ਅਖਾਂ ਵਾਲੇ ਲੋਕ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ

ਲੇਕਿਨ ਊਸ ਨੂੰ ਮਹਸੂਸ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ

ਊਹਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਦੇ ਵਿਚ

ਬੜੀ ਘਾਟ ਨਜ਼ਰ ਆਓੰਦੀ ਹੈ

ਊਹਨਾਂ ਦਾ ਪਿਆਰ, ਸਵਾਰੱਥ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੋਏ

ਇਹ ਜਰੂਰੀ ਨਹੀਂ

ਕਿਓਂਕਿ ਊਹ ਪਿਆਰ ਨੂੰ

ਸੰਸਾਰੀ ਚੀਜ਼ ਸਮਝਣ ਦੀ ਭੁਲ ਕਰ ਦੇਂਦੇ ਨੇ

ਲੇਕਿਨ ਪਿਆਰ ਤਾਂ ਇਕ

ਖੂਬਸੂਰਤ ਇਹਸਾਸ ਹੈ

ਜਿਸਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਦੀ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ

ਦਿਲ ਦੀ ਗਹਰਾਈ ਨਾਲ ਹੀ

ਮਹਸੂਸ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ!

ਤੇਰਾ ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼

ਮੈਨੂੰ ਹੁਣ ਤਕ ਯਾਦ ਹੈ

ਤੂ ਆਪੁਣੇ ਨਾਜ਼ੁਕ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ

ਮੈਨੂੰ ਇਕ ਬਾਰ ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ ਕੀਤਾ ਸੀ

ਊਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਵਾਕਈ ਲਾਜਵਾਬ ਅਨੁਭੱਵ ਸੀ

ਹਾਲਾਂਕਿ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ

ਲੇਕਿਨ ਇਹ ਮੁਮਕਿਨ ਨਾ ਹੋਇਆ

ਮੈਂ ਹੁਣ ਤਕ ਤੇਰਿਆਂ ਯਾਦਾਂ ਵਿਚ

ਖੋਇਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ

ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਤਰਾਂ ਬੜਾ ਸਕੂਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ

ਕੀ ਇਹ ਤੇਰੇ ਜਾਦੁਈ 

ਸ੍ਪਰ੍ਸ਼ ਦਾ ਹੀ ਕਮਾਲ ਹੈ

ਜਿਸਨੇ ਮੇਰੀ ਸਾਰੀ ਜਿੰਦ ਬਦਲ ਦਿੱਤੀ ਹੈ?  

ਨਾਸ਼ਵਾਨ ਜਿੰਦ

ਅੱਜਕੱਲ

ਬਹੁਤ ਅਸਥਾਨਾਂ ਤੇ

ਬਰ੍ਫਬਾਰੀ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ

ਠੰਡ ਦੇ ਮਾਰੇ ਲੌਕਾਂ ਦਾ

ਬਹੁਤ ਮਾੜਾ ਹਾਲ ਹੈ

ਜੀਰੋ ਡਿਗ੍ਰੀ ਤਾਪ ਤੇ

ਚੰਗੇ ਚੰਗੇ ਠੰਡੇ ਹੋ ਜਾਓੰਦੇ ਹਨ

ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਕਿ

ਇਹ ਜਿੰਦ ਕਦੋਂ ਸਾਥ ਛੱਡ ਜਾਵੇ

ਤਾਂ ਫਿਰ ਇਹ ਕੋਈ

ਇਸ ਜਿੰਦ ਦੇ ਫ਼ਨਾ ਹੋਣ ਦੀ

ਕੋਈ ਮਿਸਾਲ ਹੈ?

ਮੇਰਿਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ

ਮੈਂ ਤੇਨ੍ਨੂੰ ਦਿਲੋਂ ਪਿਆਰ ਕਰਦਾ ਸੀ

ਤੇਰੇ ਖੂਬਸੂਰਤ ਸਵਾਲ

ਮੇਰਾ ਮਨ ਮੋਹ ਲੇੰਦੇ ਸਨ

ਮੈਂ ਓਹਨਾ ਸਾਰੇਆਂ ਸਵਾਲਾਂ ਦਾ

ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਸੀ ਥੱਕਦਾ

ਬਲ੍ਕਿ ਬੜਾ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦਾ ਸੀ

ਇਕ ਤੇਰਾ ਪਿਆਰ ਹੀ

ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਸੀ

ਊਹ ਸਾਰੇ ਸੁਪਣੇ

ਜੋ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਨਾਲ ਵੇਖੇ ਸਨ

ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਚ

ਵਿਖਰ ਗਏ ਹਨ

ਤੂ ਊਹਨਾ ਦੀ ਖੋਜ ਕਰਦੇ ਹੋਏ

ਮੇਰੀ ਕਬ੍ਰ ਤੇ ਨਾਂ ਆਵੀਂ

ਕਿਓਂਕਿ ਊਹ ਸਾਰੇ ਸੁਪਣੇ

ਤੇਨ੍ਨੁ ਮੇਰੀ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਵਿਚ 

ਹੀ ਮਿਲਣਗੇ, ਕਿਥੇ ਹੋਰ ਨਹੀਂ !

ਮੇਰਾ ਸੁਪਣਾ

ਲੌਕੀ

ਵਧੇਰੇ ਗਲ੍ਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ

ਮੈਂ ਊਹ ਕੀਤਾ ਹੈ

ਅਤੇ ਊਹ ਕਰਾਂਗਾ

ਊਹ ਆਪਣੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿਚ

ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਹਾਸਿਲ ਕਰਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਨੇ

ਪਰ ਮੈਂ ਤਾਂ ਸਿਰਫ਼ ਸੁਪਣੇ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ

ਮੈਂ ਆਪੁਣਾ ਭੂਤ ਜਾਂ ਭਵਿਖ 

ਨਹੀਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ

ਮੈਂ ਕੋਈ ਵੱਡਾ ਮਹਲ ਵੀ ਨਹੀਂ ਚਾਹੁੰਦਾ

ਨਾ ਹੀ ਮੈਂ ਦੁਨਿਆ ਦਾ 

ਸੱਬ ਤੋਂ ਅਮੀਰ ਬੰਦਾ ਬਣਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ

ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਬਸ ਇਕੋ ਹੀ ਸੁਪਣਾ ਹੈ

ਮੈਂ ਦੁਨਿਆ ਦੇ ਹਰ ਬੰਦੇ ਨੂ

ਮੁਸਕੁਰਾਂਦਾ ਹੋਇਆ

ਵੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ

ਬੱਸ, ਏਹੋ ਸੁਪਣਾ ਹੈ ਮੇਰਾ !